Azərbaycan yazıçısı Nərminə Məmmədzadə  ikinci Qarabağ müharibəsi şəhidlərinin xatirəsinə həsr olunmuş “Olmayan Bir Müsahibə …” adlı silsilə materiallar təqdim edir.

Bu material Samir Bayramova həsr edilmişdir…

• Salam, Samir.
• Salam.
• Anarla danışmışam. Sizin ailəniz Kəlbəcərdəndir, amma sonradan Göygölə köçmüsünüz.
• Bəli, amma artıq qaçqın deyilik (gülür).
• Samir, necə oldu sən müharibəyə getdin? Eşitdiyimə görə qardaşların Rusiyada yaşayırlar və səni də oraya çağırırdılar.
• Hə, var elə məsələ, amma oralar mənlik deyil. Mən uşaqlıqdan demişəm ki, Kəlbəcəri mən azad edəcəyəm…
• Elə də alındı, axı bu qələbə bizim qəhraman ordumuzun sayəsindədir.
• Düz deyirsiniz, amma təəsüf Kəlbəcəri görmədim, Murovdağda qaldım…
• Samir, evliliyi fikirləşmirdin?
• Yox (gülür), vaxtım yox idi, məndən gabaq böyük qardaşlarım var.
• Bəs sevgi?
• Ancaq vətənə (gülümsəyir). Başqa sevgi qismət olmadı. Ürəyimi vətənə vermişdim.
• Amma sənin social şəbəkələrdə paylaşmaların sevgidəndir… Qarşılıqsız sevgidən.
• Çünki əsl sevgi garşılıqlı olmur. Onu da deyim ki, hər kəs bu həyatda öz yolunu seçir. Mənim yolum Qarabağda bitdi (gülümsəyir).
• Samir, hərbçilikdən başqa marağlandığın şeylər var idi?
• Maşın xəstəsi idim (gülür). Çox xoşuma gəlirdi. Atam da sürücü olub deyə, boş vaxtımı elə şeylərə ayırmışam.
• Oğlanların ən sevimli məşğuliyyətlərindən biri…
• Oğlan üşağını cəlb edən silah və ya maşın olur. Mən özümü həmişə hərbçi görmüşəm, babama söz vermişdım ki, ailəm qaçqın olmayacaq. İndi də onlar inşAllah oralara mənsiz köçəcəklər…
• Samir, deyəcək sözlərin var?
• Əslində var… İstəyirəm ki, Kəlbəcər qabaqkından da gözəl olsun, bizimkilər ora köçsün və…
• Nə, Samir?
• Orada olanda qoy məni bərkdən çağırsınlar. Mən eşidəcəyəm…